Dwoje do poprawki

     Otrzymując diagnozę B, zastanawiałam się jak to będzie z jego przyszłością, jakim będzie człowiekiem i jak będzie funkcjonował w życiu dorosłym. Myślałam, też o tym jak to jest być mamą dorosłego dziecka w spektrum. Stąd pomysł na rozmowę i swoistego rodzaju wywiad. Wywiad z osobą zdecydowanie bardziej doświadczoną ode mnie. Osobą, która od lat siedzi w temacie spektrum, nie tylko jako specjalista i Terapeuta, ale przede wszystkim jako mama.       Poznajcie Renatę Melzacką- mamę dwójki wspaniałych dzieci. Osobę z którą wiąże mnie nie tylko to, że obie jesteśmy mami dziecka w spektrum autyzmu, ale również więzy krwi. To moja Ciocia, więc tym bardziej z wielką chęcią przeprowadzę z nią tę rozmowę.       Witaj! Bardzo miło, że zgodziłaś się odpowiedzieć na kilka nurtujących mnie i innych rodziców pytań. Jako mama z wieloletnim stażem, ale również Terapeuta masz niewątpliwe doświadczenie w temacie. Czy mogłabyś powiedzieć coś więcej o sobie?      Mam 43 lata. Z wykształcenia i z zamił

To jest blog na którym piszemy niewiele. Wkurzam się na siebie za to. Tak wiele bym chciała, a tak mało czasu. Czytam o spektrum mojego B, czytam o tym jak być lepszym rodzicem, inspiruje się i szukam. Pracuję nad sobą i swoim związkiem. Ciągle mi mało. Jednocześnie chciałabym stworzyć coś własnego, napisać, podzielić się myślami i przeżyciami, a przy okazji dodać odwagi, nalać szklankę optymizmu i napełnić kieszenie garścią wiary. Pomóc niejednemu rodzicowi.  Powiedzieć hej! Da się! Nie ma się czego wstydzić, poklepać po plecach i pokazać: Ja też krzyknę, mnie też poniesie, ale trzeba to zmienić. Trzeba pracować nad sobą, a nie nad dzieckiem. Dzieci pozostaną tylko dziećmi. My możemy wskazać im drogę, ustawić drogowskazy, ale jednocześnie pilnować, żeby odbyło się to bez kar i krzyków.  90% z nas została inaczej wychowana.  90% z nas miało kary  90% z nas ma wpojone, że tak trzeba reagować i to jedyna słuszna droga.  Choć chłostamy się w myślach, po raz kolejny unosząc głos, jednocześ

Ten poród trwał dwa dni- brzmi przerażająco prawda? Ale on bynajmniej nie był przerażający, a już na pewno nie był ciężki. Choć na tamten moment wcale tak nie myślałam! Środa wieczór 37 tydzień ciąży i 8 dni, jestem po wizycie u mojej ginekolog, po masażu szyjki - bolał ten masaż, ale czego kobieta nie zrobi, żeby ciąża się już skończyła, a perspektywa upałów z brzuchem po doświadczeniu tego w ciąży z Misiem, była zdecydowanie dla mnie przerażająca! Po powrocie do domu z wizyty zaczynają się skurcze: myślę sobie spoko czas włączyć zegarek i pewnie jeszcze w nocy pojedziemy do szpitala. Chłopaki przygotowani uświadomieni czekają już na siostrzyczkę. Siadam na piłkę i się bujam...przecież nie może mi akcja wygasnąć, więc muszę być aktywna!  Pan Poślubiony, niczym nie przejęty mówi do mnie: kładę się, jakby się nasiliło dawaj znać! Serio?! Myślę sobie! Hellloł ja rodzę, a Ty idziesz spać?! Mówię ok. Choć ból jest nieznośny, a ten mój chłop już zaczyna mnie wkurzać! Skurcze są co 30 - 40 m

  W tym artykule znajdziecie szereg książek i poradników dotyczących spektrum autyzmu. Polecane książki gromadzę już jakiś czas, a teraz po dogłębnej analizie tematu powstał post, który ma na celu zebranie najbardziej ciekawych i sensownych pozycji, które polecaliście mi wy, terapeuci z którymi współpracujemy lub ja sama je przeczytałam. Zaczynamy! Pozycja nr 1 na liście, podstawa wiedzy o spektrum. To jedna z tych mądrych książek. Pisana troszkę mniej przystępnym językiem, aczkolwiek nie jest niezrozumiała. Jest to niesamowite kompendium wiedzy o Zespole Aspergera. To taka podstawa wiedzy jaką powinien posiadać każdy, kto chciałby się dowiedzieć co to Zespół Aspergera. Bardzo fajne jest to, że każdy rozdział zawiera konkretne podsumowanie. W książce znajdziemy również rozdział dotyczący najczęściej zadawanych pytań o spektrum autyzmu i jest to mój ulubiony rozdział. Bardzo fajna jest też opcja słowniczka pojęć, dzięki czemu takie skróty jak NW, SI i wiele innych nie będą nam obce, a w

Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ang.- autism spectrum disorder, ASD) obejmują zaburzenia neurorozwojowe mające swój początek we wczesnym dzieciństwie. Diagnozę ASD u dziecka stawia się przede wszystkim na podstawie obserwacji zachowań dziecka przez doświadczonych psychiatrów i psychologów. Wachlarz zachowań występujących dzieci z ASD obejmuje wiele różnych i specyficznych dla danego dziecka sposobów interakcji (lub ich braku). Jedne zachowania mogą być bardzo mocno nasilone, inne – słabo zaznaczone lub nieobecne. Nie jest koniecznym występowanie wszystkich niżej wymienionych zachowań.   Charakterystyczne dla dzieci z ASD są zaburzenia w zakresie:  zainteresowań - dzieci zamykają się w "swoim świecie", nie domagają się popularnych lub typowych zabawek, mogą godzinami bawić się lub obserwować jedną zabawkę lub rzecz (np. wozy strażackie, specyficzne programy telewizyjne, liście) oraz ciągle o nich opowiadać (każda próba zmiany tematu wiąże się z powrotem do specyficznego zainte